A Stranger in the House: A Novel

سه پسر – دو نفر سیزده ساله و یکی چهارده ساله که به تازگی سبیل پشت لبشان سبز شده بود – عادت داشتند وحشیانه بدوند. در این محلۀ شهر، بچه‌ها خیلی زود بزرگ می‌شوند. شب دیر به خانه می‌آیند. از آن بچه‌هایی نیستند که پشت رایانه بنشینند، تکالیف انجام بدهند و زود به رختخواب بروند. بیرون پرسه می‌زنند، دنبال دردسر هستند. خب! به نظر می‌آید که دردسر هم پیدا کردند. یکی از آنان ناگهان جلوی در رستوران متروک ایستاد، جایی که اگر سیگاری داشتند می‌رفتند و در آنجا می‌کشیدند.

آن دو نفر دیگر در کنارش ایستادند و به تاریکی خیره شدند. «این چیه؟» «گمون کنم مرده.» «گمشو! شرلوک هلمز شدی!» با همین حرف ناگهان سه پسر خشکشان زد. ترسیدند شاید کسی آن اطراف باشد. فهمیدند کسی نیست و خودشان تنها هستند. یکی از پسرهای جوان، خیالش که راحت شد، عصبی می‌خندید. کمی جلوتر رفتند تا با با دقت به جسد افتاده به زمین نگاه کنند. مردی بر روی زمین افتاده بود. یک گلوله به صورت و یکی به سینه‌اش خورده بود. خون زیادی بر روی پیراهنش دیده می‌شد. هیچ‌یک از آنان نازک نارنجی نبودند. پسری که سنش بیشتر از بقیه بود، گفت: «ببینید چیزی داره که برداریم؟»